Grafika komputerowa stanowi integralną część ludzkiego życia i towarzyszy nam praktycznie w każdym jego momencie. Jest to szczególnie widoczne dla nas – projektantów, grafików czy pracowników agencji zajmujących się reklamą. Ze wszystkich stron otaczają nas cyfrowo zaprojektowane obrazy zamieszczone na opakowaniach, sprzęcie czy ekranach przeróżnych urządzeń codziennego użytku.

Tak naprawdę, cała historia grafiki jaką znamy teraz, wywodzi się od zastosowań produkcyjnych, typowo technicznych. To inżynierowie, opierając się na matematyce i wiedzy programistycznej już od lat pięćdziesiątych rozwijali możliwości programów graficznych w każdym z możliwych kierunków.

Historia tej dziedziny sięga lat pięćdziesiątych dwudziestego wieku i rozpoczyna się wraz z historią pierwszych komputerów cyfrowych. Pierwsze podejścia do grafiki komputerowej, ze względu na bardzo wysokie jak na tamte czasy koszta, miały głównie charakter militarny. Później, dzięki rozwojowi technologii i stopniowemu obniżeniu kosztów, komputery mogły wkroczyć w inne sfery życia społecznego, w tym między innymi na uniwersytety. Pierwsze grafiki komputerowe tworzone były raczej przez inżynierów niż artystów i służyć miały jedynie celom badawczym oraz ułatwieniu korzystania z komputera. Innowacyjne algorytmy i nowe zastosowania grafiki komputerowej były rozwijane i analizowane przez naukowców zajmujących się różnymi dziedzinami. Jedni starali się rozwijać grafikę w stronę projektów artystycznych, inni technicznych i produkcyjnych.

Wśród pierwszych fascynatów tej dziedziny był amerykański naukowiec i artysta William Fetter. To właśnie on odpowiedzialny jest za nadanie nazwy grafice komputerowej (computer graphic). Jako jeden z pierwszych wykorzystywał możliwości projektowania w pracy przemysłowej. Pracując jako dyrektor kreatywny w firmie Boeing stworzył pierwszy komputerowy model ludzkiej sylwetki i wykorzystał go podczas tworzenia kokpitu samolotu. To innowacyjne podejście dało początek inżynieryjnej grafice komputerowej i zainspirowało innych naukowców do bardziej wytężonej pracy.

Kolejnym człowiekiem, którego wynalazek zmienił bieg rozwoju grafiki był Pierre Bézier, pracownik firmy braci Renault. Niedokładne i nieestetyczne brzegi projektów nadwozi samochodowych bardzo denerwowały tego projektanta. Postanowił więc, korzystając ze stworzonych już dowodów matematycznych oraz wyników badań naukowców, opracować model krzywej, która w efekcie da gładki i elegancki kształt. Wynalazek Béziera nazwany na jego cześć krzywymi béziera był tak rewolucyjny i jednocześnie prosty, że wykorzystywany jest po dziś dzień w prawdopodobnie każdym programie do tworzenia grafiki wektorowej.

Grafikę komputerową, jaką znamy teraz zawdzięczamy przede wszystkim trzem firmom: Apple – odpowiedzialnej za wprowadzenie pierwszych, ogólnodostępnych komputerów, Adobe Systems – twórcom technologii PostScript, pozwalającej w sposób zrozumiały dla komputerów opisywać tekst oraz grafikę, a także firmie Aldus, która stworzyła pierwszy profesjonalny program do składu tekstu – Page Maker. Wraz z nimi, swojego rozwoju doczekały się także inne programy, między innymi Adobe Photoshop, początkowo przeznaczony do korekcji zdjęć czy Adobe Illustrator oraz Corel Draw, dedykowane do tworzenia grafiki wektorowej opartej na krzywych béziera.

Perspektywy artystycznego wykorzystania grafiki komputerowej, jako jedni z pierwszych zauważyli projektanci tworzący na potrzeby druku – edytorzy gazet oraz projektanci plakatów, ulotek i innych temu podobnych form. Technologie i rozwiązania grafiki tradycyjnej zaczęły wpływać na tą komputerową. Typografowie, za pomocą skanerów oraz innych urządzeń wprowadzających, zaczęli przenosić klasyczne czcionki w elektroniczny świat fontów oraz tworzyć swoje własne kroje. Przedstawiciele firm fotograficznych opracowali systemy pozwalające na przenoszenie analogowych fotografii w świat komputerów, a programiści tworzyli w pełni cyfrowe tekstury oraz trójwymiarowe grafiki. Zasady znane z tradycyjnych projektów, zostały zaadaptowane do ówczesnych rozwiązań świata elektronicznego, urozmaiciły go i odrobinę uszlachetniły.

Takie wykorzystanie komputerów przyspieszało pracę grafików i typografów, jednak zważając na stan rozwoju „nowoczesnych technologii” tamtych czasów, nie dawało rezultatów dorównujących jakością tym, osiąganym w sposób tradycyjny. Zmianę przyniosło dopiero stworzenie w 1985 roku przez firmę Apple, pierwszej laserowej drukarki, pozwalającej na wydruk wysokiej jakości oraz stworzenie wektorowych fontów, które mogły tą jakość druku wykorzystać.

Przełomem w historii rozwoju grafiki komputerowej było wprowadzenie na rynek przez Apple, drugiego komputera przeznaczonego dla masowego odbiorcy – Macintosh II. Zawarte w nim oprogramowanie graficzne otwierało drogę do artystycznego rozwoju szerokiej gamie twórców – zarówno tym początkującym, jak i profesjonalistom. Dzięki zaawansowanemu jak na tamten czas oprogramowaniu – Adobe Photoshop, cyfrowi artyści mogli tworzyć oparte na warstwach projekty, łączące typografię, zdjęcia oraz komputerowo wygenerowane elementy, takie jak tekstury czy fraktale. Dzięki temu projektanci mogli urzeczywistniać swoje wyobrażenia o wiele łatwiej i szybciej niż kiedykolwiek wcześniej.

Rozwiązania te nie podobały się tradycjonalistom, znalazły jednak szeroką rzeszę entuzjastów, którzy postanowili wykorzystywać te możliwości w swojej pracy zawodowej. Ciekawe, typograficzno-graficzne eksperymenty zaczęły pojawiać się nie tylko na okładkach magazynów i plakatach, ale także w treściach publikacji najpopularniejszych ówczesnych magazynów, takich jak Ray Gun, Rolling Stone czy Wired. Typografia przestała być jedynie nośnikiem informacji, w połączeniu z grafiką komputerową stała się sztuką samą w sobie i jako taka, zaczęła przekazywać własne treści. Najciekawsze prace z tego okresu zebrałam w zestawieniu poniżej.

Artystyczna grafika komputerowa rozwijała szybciej, niż kiedykolwiek wcześniej i w podobnym tempie rozwija się do teraz. Rozwiązania stworzone podczas rewolucji druku pozwoliły w późniejszym czasie na zaadaptowanie ich i tworzenie atrakcyjnych graficznie interfejsów użytkownika, stron internetowych, opakowań oraz różnych form graficznych, z których korzystamy po dziś dzień.