Na wielu stronach internetowych i forach dyskusyjnych przewija się pytanie „Jak przygotować grafikę na koszulkę?”. Jest to pytanie dość ogólne, ponieważ istnieje wiele typów nadruku. Jedna grafika może być przygotowana na kilka różnych sposobów zależnie od technologii druku jaki nas interesuje, specyfiki projektu oraz sprzętem, jakim dysponuje „nasza” drukarnia . W tym artykule postaram się przybliżyć najpopularniejsze sposoby wykonywania nadruków na koszulki, ich specyfikę, ograniczenia oraz sposoby przygotowywania ich do przekazania drukarni.
Popularne rodzaje nadruków. Tak jak wyżej pisałem, istnieje kilka rodzajów nadruku. Najpierw musielibyśmy zastanowić się co chcemy uzyskać, a potem wybrać jaki nadruk nas interesuje. Czy ma on być wielokolorowy, czarno-biały, 1-8 kolorowy, drukowany na białej koszulce czy na czarnej? Każde z tych pytań jest ważne w poszczególnych typach nadruku na tkaninę. Po kolei będę po krótce opisywał wymagania każdej z technologii:
- Sitodruk
- Direct To Garment w skrócie DTG (druk bezpośredni)
- Flex/Flock
- Sublimacja
Sitodruk
Na pierwszy ogień idzie sitodruk, czyli najstarsza i zarazem najtrwalsza metoda druku na koszulkach z wyżej wymienionych. Sitodruk jest bardzo trwałym nadrukiem, oczywiście jeżeli drukarnia użyje dobrych farb, jednak to nie o tym artykuł. W przypadku projektowania nadruku musimy pamiętać o paru sprawach.
Ilość kolorów, otóż sitodruk ma ich ograniczoną ilość. Z wiedzy, którą posiadam ręczne „karuzele” do sitodruku posiadają maksymalnie 8 ramion, czyli 8 kolorów jeśli chodzi o białą koszulkę, a 7 jeśli mówimy o czarnej, gdyż w tym wypadku trzeba najpierw nałożyć na koszulkę biały podkład. Za każdy kolor płacimy dodatkowe pieniądze, ponieważ w cenę wliczyć musimy koszt farby oraz wykonania matrycy.
Wymiar grafiki, generalnie chodzi o wielkość matryc. Zazwyczaj są nieco większe od A3, zatem warto sprawdzić jakie mamy pole do popisu.
Każdy kolor na nowej warstwie, ten punkt jest bardzo ważny. W sitodruku trzeba do każdego koloru stworzyć matrycę, zatem każdy kolor musi być na nowej warstwie w programie graficznym, aby można było stworzyć z niego kształt matrycy.
Ilość sztuk, opcjonalnie jeżeli tworzymy coś dla siebie musimy wiedzieć czy nam się to opłaca. Otóż w przypadku sitodruku opłaca się dopiero przy 20-30 sztukach koszulek. W przypadku pojedynczych sztuk koszt wykonania matryc przerasta opłacalność projektu.
Gradienty, przejścia tonalne, jest to wykonalne w przypadku np. jednego gradientu. Jednak i to jest mało opłacalne, więc raczej odradzałbym takich praktyk, lepiej róbcie coś z pełnymi kolorami.
DTG
Wyobraźmy sobie drukarkę, zwykłą domową drukarkę, do której wkładamy papier. Teraz wyobraźmy sobie, że zamiast kartki papieru w naszej drukarce jest koszulka. I to jest właśnie Direct to Garment. Ta metoda ma dużo mniej ograniczeń niż w przypadku sitodruku i jest prawie tak samo trwała. Jedynie dwie rzeczy które przychodzą mi na myśl i mogą stanowić ograniczenia:
Kolor tkaniny/koszulki, w drukarkach DTG rozróżniamy drukarki, które drukują tylko na białych materiałach oraz te które drukują na białych i kolorowych (czarne też). Pozostaje już kwestia doboru drukarni albo drukarki, w większości z profesjonalnych drukarni w dzisiejszych czasach nie powinno być problemu z drukiem na ciemnym materiale.
Rozmiar – trzeba liczyć się również z wymiarem grafiki jaką chcemy wrzucić na koszulkę przez DTG. Musimy pytać drukarni jaką maksymalnie powierzchnie są w stanie wydrukować, standardem jest A3.
Plik do drukarni w przypadku DTG wysyłamy już w tym rozmiarze jaki chcemy nadrukować (maksymalnie do tego jaki narzuca nam drukarnia), zazwyczaj w formatach png i tiff.
Flex/Flock
Nadruk metodą flex, polega na wycinaniu specjalnej folii na ploterze tnącym, przyklejeniu jej na koszulkę i wygrzaniu w prasie termo transferowej, aby folia dobrze przylgnęła do koszulki. Jest to metoda inna niż dwie powyższe. Dobra do pojedynczych napisów, szybkich koszulek firmowych czy prostych obrazków składających się z małej ilości elementów. Ograniczenia są właściwie podobne jak w sitodruku.
Ilość kolorów. Ten nadruk stosuje się do małej ilości kolorów, gdyż w każdym kolorze trzeba wycinać element, wklejać go na koszulkę i przez termotransfer przykleić. Każdy kolor kosztuje dodatkowo, więc z mojego doświadczenia opłaca się do jednej – dwóch barw. W przypadku sitodruku i DTG na koszulkę nakłada się/wciska farbę, tutaj nakleja na nią folię. Koszulki wykonane w tej technice wyraźnie różnią się od opisywanych poprzednio.
Przygotowanie do druku. Każdy element/kolor na nowej warstwie w programie do edycji plików wektorowych.
Rozmiar nadruku to maksymalna wielkość prasy jaką posiada dana drukarnia, wielkości koszulki/tkaniny oraz ploteru (nie wytnie elementu większego od siebie).
Folia flock posiada takie same ograniczenia jak flex z tym, że wygląda inaczej. Po wgrzaniu po prostu zaczyna „puchnąć” i nadruk staję się nieco 3D.
Sublimacja
Ostatnią metodą jaką chciałbym opisać to sublimacja. Jest to prosta metodą polegająca na wydrukowaniu obrazka drukarką laserową na specjalnym papierze do sublimacji, przyłożeniu go do koszulki w danym miejscu i wygrzaniu w prasie. W zasadzie nie ma tu ograniczeń nie licząc rozmiaru drukarki jaki posiada drukarnia oraz prasy. Sublimacja często wykorzystywana jest też do tworzenia tak zwanych koszulek fullprint – zadrukowanych w całości.
Wszystko co wyżej opisałem jest z mojego doświadczenia z metodami nadruku oraz z kontaktem z drukarniami. Jest to podstawowa wiedza na temat najpopularniejszych moim zdaniem rodzajów nadruków. Każda drukarnia działa inaczej, jedna podobnie, druga po swojemu, jedna chce taki plik, drugiej wystarczy inny. Zatem zawsze polecam kontaktować się z drukarnią przed rozpoczęciem prac i pytać czego potrzebują pod dany wydruk, jaki mają sprzęt. Dzięki temu uniknie się niepotrzebnych komplikacji podczas realizacji wydruku.
