Bardziej realistyczne, cyfrowe obrazy ludzi? Żywsze i bardziej rzeczywiste postacie? Z pewnością zastosowanie zasad anatomii każdemu umożliwi namalowanie jeszcze bardziej ludzkiej postaci, czy to będzie człowiek, jakiś humanoid z przyszłości, czy krasnal ze świata fantasy. Postaram się bardziej przybliżyć sam temat nie tylko za względu na same proporcje ciała, ale również motoryki, która wprowadzać będzie elementy dynamizmu.
W niniejszej części zaprezentuję dwie metody malowania proporcjonalnego ciała. Tutorial ten nie jest skomplikowany i ogranicza się do samego szkicu całej sylwetki dorosłego mężczyzny oraz kobiety. Dlaczego ogólny szkic sylwetki? Sama anatomia jest dość rozległym tematem, a podział jego na poszczególne części jest konieczny do lepszego zrozumienia.
Aby narysować proporcjonalne ciało muszę wyznaczyć jakąś jednostkę, która posłuży mi do pomiaru i prawidłowego wyznaczenia poszczególnych elementów postaci. Taką jednostką jest wysokość głowy. Wyprostowana sylwetka mężczyzny składa się z ośmiu takich jednostek jeżeli chodzi o wzrost i z dwóch jednostek jeżeli chodzi o szerokość postaci w barkach (rys. 1).
![Rys. 1. Proporcje postaci dorosłego mężczyzny](https://grafmag.pl/storage/media/9/e/9e3cfc48eccf81a0d57663e129aef3cb/01-Proporcje-postaci-doroslego-mezczyzny.png)
Szerokość postaci kobiety jest taka sama jak w przypadku mężczyzny natomiast jej wysokość jest równa ok. siedmiu i pół jednostki. Jednak ze względu na walory ciała kobiecego powinno się ją ukazywać jako postać stojącą na lekko uniesionych palcach. W takim przypadku wysokość to osiem ok. jednostek.
Sposób pierwszy – postać stojącego mężczyzny
Przed przystąpieniem do malowania ustalam rozmieszczenie postaci (szybki szkic sylwetki). Z narzędzi do malowania wybieram zwykły twardy pędzel lub okrąg (krycie < 25%) i ustawiam jego średnicę na rozmiar równy jednostce (wysokość głowy). W miejscu gdzie powinna znajdować się głowa wykonuję “kliknięcie” i maluję jeszcze siedem podobnych okręgów jeden pod drugi. Na wysokości drugiego okręgu od góry maluję dwa obok siebie (rys 2.).
![Rys. 2. Ogólny szkic i koła pomocnicze](https://grafmag.pl/storage/media/2/8/28267ab848bcf807b2ed53c3a8f8fc8a/02-Ogolny-szkic-i-kola-pomocnicze.png)
Teraz rozpoczynam szkic ogólnego kształtu postać równocześnie zwracając uwagę aby barki, piersi, zagłębienie brzucha, biodra, łokcie i kolana znajdowały się na odpowiednich wysokościach (rys. 3.).
![Rys. 3. Szkic](https://grafmag.pl/storage/media/7/a/7a53928fa4dd31e82c6ef826f341daec/03-Szkic.png)
Poprawiam formę (rys. 4.) i zaznaczam ważniejsze cienie (rys. 5.).
![Rys. 4. Poprawianie kształtu](https://grafmag.pl/storage/media/1/9/1905aedab9bf2477edc068a355bba31a/04-Poprawianie-ksztaltu.png)
![Rys. 5. Stopniowe wzmacnianie konturów](https://grafmag.pl/storage/media/1/1/1141938ba2c2b13f5505d7c424ebae5f/05-Stopniowe-wzmacnianie-konturow.png)
W przypadku nakładania waloru zwracam uwagę na to, gdzie znajdują się najciemniejsze i najjaśniejsze tony tworząc pomiędzy nimi przejścia. Jest to na tyle ważne, na ile chcę uzyskać efekt prawdziwości postaci, uzyskania przestrzenności formy.
Sposób drugi – postać siedzącej kobiety
Metoda ta polega na ogólnym pojmowaniu kształtu, a ćwiczenie jej z pewnością rozwinie ekspresję osoby malującej. Za wzór posłuży mi szkic [rys. 6].
![Rys. 6. Wzór](https://grafmag.pl/storage/media/1/a/1aa48fc4880bb0c9b8a3bf979d3b917e/06-Wzor.png)
Proporcje i rozmieszczenie poszczególnych elementów ciała należy sprawdzać w trakcie szkicowania.
Jak zacząć? Oczywistym jest fakt, że postać muszę jakoś umieścić na kartce i zacząć szkicować sam kształt. Dość prosta sprawa, pomijając fakt że sama poza jest wymagającym tematem do namalowania i zawiera wiele elementów trudnych do naszkicowania szczególnie dla początkujących rysowników, ale o tym napiszę później.
Pierwszą rzeczą, na którą zwracam uwagę to postać ułożoną na kształt trójkąta i wpisaną w kwadrat. Kwadratem ustalam rozmieszczenie postaci i wpisuję w niego trójkąt tak aby boki odpowiadały zewnętrznym konturom sylwetki, następnie zaznaczam lewy bok pleców (rys. 7).
Uwaga: pomimo dość statycznej pozy znajduje się w niej wiele elementów dynamizmu wyrażonego w pochylonej linii barków, pleców i bioder.
![Rys. 7. Rozmieszczenie](https://grafmag.pl/storage/media/d/c/dc5689792e08eb2e219dce49e64c885b/07-Rozmieszczenie.png)
W dalszym szkicu pomoże mi przestrzeń znajdująca się pomiędzy prawą ręką a torsem, której lewy bok pokrywa się z linią biegnącą od lewego biodra do prawego barku (rys. 8).
![Rys. 8. Wstępne wyznaczenie torsu i przestrzeni ręka-tors](https://grafmag.pl/storage/media/8/4/846c260d715e5b854ffad5f70a516c88/08-Wstepne-wyznaczenie-torsu-i-przestrzeni-reka-tors.png)
Podobnie jest z linią prawe biodro – lewy bark. W między czasie pilnuję aby barki i biodra wraz z ręką były odpowiednie ustawione (rys. 9).
![Rys. 9. Przestrzeń ręka-tors, poprawa postaci](https://grafmag.pl/storage/media/d/5/d58072be2820e8682c0a27c0518e805e/09-Przestrzen-reka-tors-poprawa-postaci.png)
Dalszy szkic to nanoszenie poszczególnych elementów ciała tak aby były one proporcjonalne co do głowy i przestrzeni prawa ręka – tors. Poprawność samego rysunku sprawdzam poprzez obrócenie arkusza w poziomie (polecam) (rys. 10.)
![Rys. 10. Dopracowanie szkicu](https://grafmag.pl/storage/media/6/e/6e7b33fdea3adc80ebd648fffb665bb8/10-Dopracowanie-szkicu.png)
Ostatni etap pracy to oczywiście dopracowanie sylwetki, stóp, dłoni itd. (rys. 11).
![Rys. 11. Końcowy efekt](https://grafmag.pl/storage/media/a/8/a8ecbabae151abacba7dbde04f761c37/11-Koncowy-efekt.png)
Poza, która została zaprezentowana, jest pozą trudną ze względu na przestrzennie ustawione nogi, lekkie pochylenie pleców, linii biodra i barki, oraz podparciu na jednej ręce. Dzięki temu ustawienie to zawiera elementy, które będą się powtarzać w innych pozach.
Należy pamiętać, że formy przedstawienia nawet tych samych postaci, mogą różnić się od siebie. Wszystko zależy od osoby wykonującej dany rysunek.